Θανατος

μια λεξη που τρομαζει τους περισσοτερους ανθρωπους.
το αστειο ειναι οτι τους φοβιζει το που θα πανε, ενω δεν τους φοβιζει το απο που ηρθαν.

για να μπορεσουμε να μιλησουμε σοβαρα πρεπει να ξεκαθαρισουμε οτι, ο,τι και αν ισχυει για το μετα, δεν μας ενδιαφερει αν η συνειδηση μας ειναι καθαρη.

αν υπαρχει κολαση και παραδεισος, χεστηκαμε.

αν υπαρχει μετενσαρκωση, χεστηκαμε.

αν δεν υπαρχει τιποτα, χεστηκαμε.

γιατι εχουμε την συνειδηση μας καθαρη.

τι ειναι ομως ο θανατος?
ειναι απλα το τελος της συνειδησης μας ως ανθρωποι.
τιποτα αλλο που να μπορει να κατανοησει η λογικη μας.

και αυτο το τελος στις περισσοτερες περιπτωσεις ειναι λυτρωτικο.
σκεφθειτε να γερνουσαμε επ αοριστον, να υποφεραμε απο ανιατες ασθενειες επ αοριστον, να ζουσαμε σακατεμενοι απο ενα αυτοκινητιστικο επ αοριστον.

ο Θανατος στην Φυση ειναι Αναγεννηση.

το θεμα ειναι απλο: η ζωη ειναι γλυκεια και δεν θελουμε να πεθανουμε.
και ειναι επομενο να μας φρικαρει ενας "κακος θανατος", εφοσον οσο τον βιωνουμε ειμαστε ζωντανοι.
για τους προγονους μας, ο θανατος στον υπνο ηταν δωρο Θεου.

και φτανουμε στις αντιδρασεις μας στον θανατο των αλλων.
εδω οι συναισθηματικες αντιδρασεις ειναι καθαρα εγωιστικες (μην παρεξηγειτε τον όρο).

αλλιως ποναμε για καποια παιδια που σκοτωθηκαν καπου στον πλανητη, αλλιως για καποια παιδια που σκοτωθηκαν στα Τεμπη, αλλιως αν τα παιδια μας σκοτωθηκαν στο ατυχημα στα Τεμπη.
και ειναι φυσικο, εφοσον τα γονιδια ελεγχουν τον "πονο".

το αξιοπεριεργο ειναι οτι καποιοι πονανε περισοτερο για τα ινδαλματα τους, ή τα πιστευω τους, παρα για τα παιδια τους.

ολα ειναι θεμα αντιληψης.

ολα ειναι θεμα συνειδησης.

ενας ανθρωπος μπορει να ποναει και ταυτοχρονα να βλεπει ολιστικα το συμβαν.
να ταυτιζεται και να μην ταυτιζεται, ταυτοχρονα.

ειναι ο ανθρωπος που ο θανατος απο εχθρος εγινε συμβουλος και φιλος του.
που ξερει οτι καθε του στιγμη μπορει να ειναι η τελευταια και την ζει σαν τετοια.
που δεν τον ενδιαφερει αν θα γινει την επομενη στιγμη, αφου εχει καθαρη συνειδηση.

ειναι ο καθενας μας που κατορθωνει να ανοιξει τα ματια και να δει την συμπαντικη πραγματικοτητα.

τα παντα ρει ορε.

ΥΓ. λακωνικο το κειμενο (κομπακτ που λενε στο χωριο μου), αλλά μιλαμε για τον Θανατο.
όποιος καταλαβε, καταλαβε.